Manca la promiera part d'aquèu texte; la podretz trovar dins "Trobar doç..."
Cadun anava de son costat dins la jornada e de sèr si trovaviam ai refugis. Cadun manjava lo fricòt que preparava un de sei camalos. L'i avié de cervesas per acompanhar lo repais dau sèr que si pagàvon en subre, en moneda dau país. De pàurei pichòtas qu'avién entre dotze e vint ans que caminàvon descauças, vestidas d'estraças, leis adusién dins de sacas d'esquina, damont dins lei refugis per si ganhar quatre sòus. N'aviam rescontrat que davalàvon puèi embé leis embaissas vuejas. Nos faguèt maucòr. Un dei doei camalos nomenat Livingstone, lo solet que parlava pron ben anglés, nos disié la dificultat de viure en Tanzania ente tot fasié fauta e ente la corrupcien bailejava tot.
En camin, pantaiaviam desrevelhats tant lei païsatges èron bèus, estranges, encantarèus. Lei tres promiers jorns de caminada si faguèron embé léser. Refugi Mandare, puèi refugi Homboro, embé bòn manjar e bòn durmir que preparàvon Livingstone e Limú, l'autre camalo. Uech ò dètz oras de camin per una auçada de 1200 ò 1300 m, aquò anava ben. La dificultat comencèt au darnier refugi, lo Kibo hut, aplantat à 4800 m d'autituda. Lo mau de tèsta que donava la manca d'oxigèna m'empachèt de durmir. Si leveriam à una ora de nuech e mangeriam una mena de porridge estofa-garri avans de s'embraiar e de partir. Livingstone devié èstre mitat endurmit quora lo faguèt bolhir. Avié fach bolhir tambèn lo jornau qu'embalava lo porridge. Mangeriam cotria lo brigadèu e lo papier. Dei dètz-e-uech caminaires, cinc avién renonciat e chausit de nos esperar au refugi. Per leis àutrei, lei camins fasién tirar dins la darniera puada. Aviam partit leu per arrivar sus tèsta à l'auba. Una que m'estonava èra Eva. En Provença practicava ges d'espòrt e caminava jamai. Aquí èra crebada mai pasmens avançava. Pesava d'aqueu temps quaranta quilòs... aquò l'ajudava! Aviam mai de meriti que leis àutrei per caminar estent qu'aviam ges de lume. Drech anar es lo client que fornisse lei lampas. Nàutrei dos aviam ren, degun nos avié dich. Seguiriam per començar un Austrian qu'èra solet embé son guidaire, mai nos mandèt cagar. Volié pas que profechessiam de son lume! Aneriam puèi 'mb un grope d'Americans que nos convidèron per lei seguir. Mai son lume èra luènh de nàutrei e avançaviam dins la sorniera. Tombava nèu e l'i avié bessai dètz sota zèro. Sensa gants, aviéu lei dets gòbis. Coma previst si recamperiam sus tèsta, au Guillmann's point, quora l'auba ponchejava. La nèu avié arrestat de calar. Lo cèu èra clar e l'espectacle meravelhós. Lo soleu si destraucava darrier lo Mawenzi. Sus lo libre d'aur qu'espèra damont lei caminaires, mei dets gòbis escriguèron la tornada d'un cant d'Arnaut Daniel. Coma Arnaut, assajavi aqueu matin d'aquí d'amassar l'aura dins mei braç. Au païsatge dubèrt dau cubèrt d'Africa, lo trobar clus d'Arnaut convenié ben.
Andrieu ABBE, Febrier de 1984, Ròcabruna, Auton de 97.
