Dau temps que leis esquilhaires espèron la neu dins leis estaciens de l’aut-país, d’estajans dau relarg tropelenc espèron l’aiga. Òc, es verai, l’ai legit dins mon jornau quotidian. Pasmens siam en genier, un dei mes mai arrosats, teoricament, de l’an. Ailàs, la pluèia a pas tombat e de vilàs, d’ostaus recentament bastits dau costat de Plan de la Torre e de la Gàrdia-Freinet dins lei Mauras, an plus d’aiga. urosament, lei noveus Jan de Floreta n’en son pas renduts d’anar cercar l’aiga preciosa amé l’ai. Basta per élei telefonar ai pompiers que vènon liurar l’aiga à l’ostau. Polida leiçon. Es ben beu de laissar bastir de vilàs e de masatges d’en pertot… Mai à la promiera secaressa, adieu, fau faire campanejar lo tocsin.
Avant d’arnar lo sòu emé d’ostaus ò de « mobil-homes », de faire de programas immobiliers, de permetre l’aplantar dei gòlfs un pauc d’en pertot, faudrié estudiar mai seriosament lo problema de l’aiga. Va sabiatz qu’un gòlf de 18 traucs gastava tant d’aiga coma una ciutat de 10000 estajans ? Prenèm l’exemple d’un gòlf de la costiera varesa qu’es ara quasi acabat : lei promotors alemands an agut l’autorisacien de faire aqueu gòlf au mitan d’una zòna vèrda protegida, qu’a faugut desclassar dins lo POS. Lo problema de l’aiga necessària ai « greens » es estat solucionat après que lo gòlf siguèt fach… E la Comuna d’acuèlh d’aqueu gòlf volié pompar l’aiga dins lo flume vesin, ce qu’aurié fach montar la sau dins la napa freatica e arroïnat lei paisans locaus.
A faugut que la Cambra d’Agricultura e l’Administracien intervenguèsson per qu’aqueu projècte malastrós de pompatge capitèsse pas. Exemple evocator, non ?
Sensa correccien de la politica d’amainatjament actuala, lo litorau secarà de set dins dètz ans. Si pòu plus dire « après ieu lo deluvi ».
